Velen zullen ze gezien hebben deze zomer: de Rietveldzwanen. Pa en ma waren in dit voorjaar de trotse ouders van 6 jongen, twee witte en vier grijze zwaantjes. ’s-Nachts was een parkeerplaats aan het Rietveld, bij het Raam, de verblijfplaats van de familie. Overdag foerageerden ze door stad en ommelanden. Het bereiken van het nachtverblijf was wel lastig als bij naderende buien het grachtenpeil zakt. Maar daar heb je buren voor: een behulpzame straatgenoot stelde een zwanentrapje ter beschikking.
Al vrij snel na de blijde geboorte verdween een wit zwaantje. Toen waren er nog vijf. En enige tijd later verdween er weer een wit zwaantje. Het jong oogde vermoeid: zijn laatste nacht op het Rietveld kwam het met moeite de kade op. De dag erna was het jong verdwenen.
Geen wonder dat pa en ma hun jongen goed beschermden. Dat betekende ook dat automobilisten die te dicht langs de slaapplaats wilden rijden niet gewaardeerd werden. Voor wandelende of fietsende voorbijgangers was het waakzame stel zelf soms een reden voor een blokje om.
Voor toeristen juist niet. Zou het goed zijn voor je ontwikkeling als je op jonge leeftijd al zoveel belangstelling hebt van allerlei paparazzi?
Met vier grijze kids ging ons zwanenstel de zomer in. Inmiddels puberen de jongen. En is het dagritme steeds onregelmatiger aan het worden. Er wordt ook elders overnacht. Wat een geruststelling is, met de op handen zijnde herbestrating van het Rietveld.
Bart Vlasblom heeft een mooie fotorapportage gemaakt over de Rietveldzwanen. Een impressie is hieronder te vinden.
Toen waren er nog vijf
Automobilisten worden niet gewaardeerd
vier op een rij
wandelende voorbijgangers op angstvallige afstand
de avond nadert weer
broederlijk onderonsje
nog even zonnen
nog even een rondje peeling
en tijd voor rust